Bugün etrafımıza baktığımızda şunu çok net görüyoruz: Gençliğimizin önünde imkân var, teknoloji var, bilgiye ulaşmak kolay. Ama bir şey eksik: Maneviyat.
Telefon ekranı ışıl ışıl, ama kalp karanlık. Kütüphaneler dolu, ama ruh aç. Üniversite diploması var, ama hayata yön verecek bir değerler sistemi yok. İşte eğitim dediğimiz şey, sadece bilgi yüklemek değil; aynı zamanda ruh terbiyesi, vicdan eğitimi ve maneviyatı kazandırma sürecidir.
Çocuk ve genç, ders kitaplarından tarih öğrenebilir, matematik öğrenebilir, fen bilimleri öğrenebilir. Fakat hayatı anlamlandırmayı, merhameti, adaleti, hakkı ve hukuku nereden öğrenecek? İşte tam da burada maneviyatın eğitimin ayrılmaz bir parçası olduğunu söylemek zorundayız.
“Maneviyatsız eğitim köksüz ağaca benzer; bilgi aklı doyurur ama maneviyat kalbi doyurur.”
Maneviyatsız bir eğitim, köksüz bir ağaca benzer. Ağaç büyür, yaprak verir, ama en ufak fırtınada devrilir. Bizim evlatlarımız da öyle; hayata karşı sağlam durmaları için sadece bilgiyle değil, değerlerle de beslenmeleri gerekir.
Eğitim sisteminde “başarı” denilince hep test sonuçları, sınav puanları, kariyer basamakları konuşuluyor. Ama ahlak, dürüstlük, sorumluluk, merhamet… Bunlar kaç puan ediyor? Hâlbuki asıl başarı, iyi insan yetiştirmektir.
Bir sınıf düşünelim: Matematik dersinde formüller işleniyor. Öğretmen biraz ara verip “Evladım, ölçü ve adalet sadece matematikte değil, hayatın her alanında lazımdır” dese, işte o gün eğitim gerçekten hayat bulur.
Maneviyat ve eğitim el ele vermezse, gençliğimiz en ufak rüzgârda savrulur. Ama birlikte olursa, kökleri derin, gövdesi sağlam, meyvesi bereketli bir nesil ortaya çıkar.
Unutmayalım: Bilgi aklı doyurur, maneviyat kalbi doyurur. İkisi birleştiğinde insan kemale erer.
Sizce gençlerimizin eğitiminde hangi değerler en çok öne çıkarılmalı? Yorumlarda paylaşın.