Annem babamla yitti gözümde fer kalmadı
Seller akıp da gitti şu üç günlük dünyada
Ümit diyarında dert mutluluğa salmadı
Kullar yıkıp da gitti şu üç günlük dünyada
Gençliği yaşamadan yaşım kemale erdi
Dağlarıma kar yağdı yakın bildiğim yerdi
Gönlümde hasret varken birde üstüne derdi
Eller ekip de gitti şu üç günlük dünyada
Baharla yaz bilmedim mevsimim boran tipi
Dünya cellat ben mahkum boynumda durur ipi
Öldürseler gam yemem sözleri mermi gibi
Diller çakıp da gitti şu üç günlük dünyada
Mutluluk durağında olmadı ki indiğim
Deniz çağlarda diner benim olmaz dindiğim
Urba diye çileyi üstüme giyindiğim
Çullar sıkıp da gitti şu üç günlük dünyada
Ölenlerimden sonra yok umutlu olduğum
Doğrudur bir fidanken zamansızca solduğum
Çilesi özlemiyle son raddeye geldiğim
Yıllar yakıp da gitti şu üç günlük dünyada
