KUTLU DOĞUM 58
BÖYLE BİR YOLCULUK SADECE BU ZATIN ASM YETKİSİNDEDİR
Ehl-i velâyet (Allah dostları), nasıl ki seyr ü sülûk-i ruhanî ile
(mânevî âlemlerde ruh ile bazı mertebelere yükselme ve yolculuk etmekle),
kırk günden tâ kırk seneye kadar bir terakki (yükselme) ile,
derecât-ı imaniyenin hakkalyakîn derecesine çıkıyor
(bizzat yaşayarak imanın derecelerine çıkıyor).
Öyle de, bütün evliyanın (Allah dostları velilerin) sultanı olan Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm (Allah’ın en değerli elçisi peygamberimiz asm),
değil yalnız kalbi ve ruhuyla, belki hem cismiyle, hem havassıyla (duygularıyla), hem letâifiyle (mânevî yapısındaki ince duygularıyla),
kırk seneye mukàbil (karşılık) kırk dakikada,
velâyetinin keramet-i kübrâsı (veliliğin en büyük kerameti) olan Miracı (Peygamberimizin Allah’ın huzuruna yükseldiği ve bütün mânevî âlemleri gezdiği yolculuğu) ile
bir cadde-i kübrâ (en büyük cadde) açarak
hakaik-i imaniyenin (iman hakikatlerinin)
en yüksek mertebelerine (makamına) gitmiş,
Mirac merdiveniyle (Peygamberimizin Allah’ın huzuruna yükseldiği ve bütün mânevî âlemleri gezdiği yolculuk merdiveniyle)
Arşa (Allah’ın büyüklük ve yüceliğinin tecelli ettiği yere, tabakaya) çıkmış,
Kàb-ı Kavseyn (Peygamberimiz Miraçta bizzat Cenâb-ı Allah’la görüştüğü en yakın ve yüksek) makamında,
hakaik-i imaniyenin (iman hakikatlarının derecelerinin) en büyüğü olan
iman-ı billâh ve iman-ı bil'âhireti aynelyakîn
(Allah’a ve ahirete inanmayı bizatihi), gözüyle müşahede etmiş (gözlemlemiş),
Cennete girmiş,
saadet-i ebediyeyi (sonsuz mutluluğu) görmüş,
o Miracın kapısıyla açtığı cadde-i kübrâyı
(Peygamberimizin Allah’ın huzuruna yükseldiği ve bütün mânevî âlemleri gezdiği o yolculuğu ile en büyük yolculuk kapısını açmış)
açık bırakmış.
MERTEBE OLARAK ULAŞILAMAZ BİR MEVKİDE BULUNMAKTADIR
Bütün evliya-yı ümmeti
(Peygamberimizin (a.s.m.) ümmetinden evliya olanları)
seyr ü sülûk ile,
(mânevî âlemlerde ruh ile bazı mertebelere yükselme ve yolculuk etmeyle), derecelerine göre,
ruhanî (manevî) ve kalbî bir tarzda o Miracın
(Peygamberimizin Allah’ın huzuruna yükseldiği ve bütün mânevî âlemleri gezdiği o yolculuğun)
gölgesi içinde gidiyorlar.
(Yirmi Dördüncü Mektup, Yirmi Dördüncü Mektubun İkinci Zeyli s. 432)
Öyle bir Peygamberimiz asm ki Kur’an-ı Kerim’de Hicr 72 de “Habibim senin ömrüne yemin olsun ki:” diye başlayan ayette, Hz. Peygamberin asm ömrüne yemin edilmesi, muhataplarının onun o tertemiz, kusursuz hayatına dikkat çekmek içindir. Elbette peygamberimizin asm, Allah CC katındaki kıymetini ortaya koymaktadır.
İ'lem eyyühe'l-aziz! (Ey aziz kardeşim bil ki!)
Nebiyy-i Zîşânın (şan sahibi Nebî; Hz. Muhammed a.s.m.)
makam-ı mahmûdu İlâhî (en yüksek şefaat makamı; Peygamberimizin (a.s.m.) kavuşacağı, Allah tarafından vaad edilen yüksek makam) bir mâide (sofra) ve
Rabbânî (her şeyi terbiye ve idare eden Allah’ın ihsanı) bir sofra hükmündedir.
Evet, tevzi edilen lütuflar (dağıtılan ihsanlar),
feyizler (manevi gıdalar),
nimetler (iyilikler) o sofradan akıyor.
Resul-i Zîşâna (büyük şan sahibi olan Allah’ın Resulü; Hz. Muhammed) (a.s.m.) okunan salâvat-ı şerife
(Peygamberimize edilen rahmet ve esenlik duaları),
o sofraya edilen dâvete icâbettir (davete cevap vermektir).
Ve keza, salâvat-ı şerîfeyi getiren adam,
zât-ı Peygamberîyi (Peygamberlik görevini ifa eden zâtı; Hz. Peygamber efendimizin kendisini a.s.m.)
bir sıfatla tavsif ettiği (nitelendirdiği) zaman,
o sıfatın nereye taallûk ettiğini (ilgili olduğunu) düşünsün ki,
tekrar be tekrar salâvat getirmeye müşevviki (teşvike sebep) olsun.
(Mesnevî-i Nuriye, 117)
