Bazı hatalar yapıyor ya ne diyorlar o zaman, o çocuk. Şimdi o da olmuyor. Çocukluğundaki gibi hayaller kurmak istiyor insan . Gerçi içinde kurmaya devam ediyor. Ama artık eskisi gibi özgürce haykıramıyor hayallerini çünkü sen büyüdün diyorlar ona. Çizgi filmlerde, masallarda, oyunlarda yaşadığı farklı dünyaları arıyor büyüdüğünde. O dünyaları inşa ediyor sürekli, o çocuk gitmedi beynimizde bir yerlerde aslında hep . Bir gün Kratt kardeşler gibi yaban hayatında yaşıyor bir gün de Jetgillerdeki modern dünyada. Ne güzel günlerdi? O yüzden insan bunalınca diyor bazen. Güzel günler mazide kalmış.
Ben o güzel günleri mazimde bırakmak istemiyorum. Onu hep içimde bir yerlerde tutmak istiyorum. Çünkü o bana hayat enerjimi sağlıyor. O umudu oluyor insanın, yaşadığı güzel günlerin hatırına devam ediyor bazen hayatına. “The Nights” diye bir yabancı şarkı var. O şarkıda yazacağım cümleye benzer bir söz geçiyor:” İnsan yaşlandığında kalbi gençliğindeki güzel günlerin hatırına yaşamaya devam ediyor.” Bu sözü duyunca ne kadar da anlamlı demiştim.
Netice itibarıyla özlüyor insan. Yaşlılığında yapamayacağı ne kadar şey varsa hepsini yapmış olmak istiyor. Yapmadığı şeyler için pişman olmak istemiyor, keşke demek istemiyor insan. Bırakalım o çocuğu yaşatabildiği kadar yaşatsın. Çünkü o öldüğü zaman zaten yapacak bir şey kalmıyor. Hayat devam ediyor belki ama mazideki o güzel günlerin hatırına!
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Keyifli okumalar...
