Rabbimizi tarif edecek bir kelime ararsan, o kelime gönüldür. Çünkü gönül, O’ndan bir nefes, O’ndan bir haber, O’ndan bir sırdır. Yunus Emre der ki:
"Bir kez gönül yıktın ise bu kıldığın namaz değil."
"Ey hoca, ister git bin hacca; hepsinden iyice, bir gönüle girmektir."
Demek ki ibadet, oruç, namaz, hac, zikir... emir ve gereklilik olmakla beraber, hepsi bir yana; kırılmamış bir gönül bir yana.
Gönül öyle bir yerdir ki, her şey sussa, o konuşur. Her şey kararsa, o aydınlatır. Çünkü gönül, Allah’ın kendisine nazar ettiği yerdir.
Dışarıda aranan hakikat, içeride saklıdır. Göz, dağları ararken; O, kalpteki kıvrımda bekler.
Öyle değil mi ki, şu gördüğün alemin her bir zerresi Hakk’ın zahir yüzüdür? Taşta, toprakta, kuşta, rüzgârda... ama gönül, O’nun batın izidir.
Çünkü gönül huzurdur.
Çünkü gönül sevgidir.
Çünkü gönül merhamettir.
Ve çünkü gönül, O’ndandır.
Anlatmakla bitmeyen, içine dalmakla sonu bulunmayan bir deryadır gönül.
Bir sözle titrer, bir bakışla açılır.
Bazen bir yetimin duasıdır, bazen bir anneden dökülen helallik.
Ne kadar anlatırsak anlatalım, anlatamadığımız o güzellik işte budur: Gönül.
Gönül nedir, bilir misin?
Gönül, kalbin derinliklerinde Hakk’a bakan bir penceredir.
Namazın huşusu, zikrin özü, sabrın şifası oradadır.
Gönül, sessizce “Ben buradayım” diyen bir nefes gibi…
Bir çocuğun gözyaşında saklı olan o masum yakarış gibi…
Sevgiden yapılmış bir evdir o.
İçinde kibir barınmaz, kin barınmaz.
Ancak rahmetin ve af dilemenin sessiz sesi vardır.
Gönül, Hakk’ın nazargâhı değil de nedir?
Hakk’ı görmek istiyorsan, dağlara çıkmana gerek yok.
Gönlünden gelen o derin sese kulak ver.
İşte orası...
Orası Hakk’ın olduğu yerdir.
Öyleyse ne arıyorsan, dışarıda değil; içeride ara.
O’nu görmek mi istiyorsun?
Bir gönüle gir.
Bir kalbi onar.
Bir yetimi sevindir.
Bir dostun derdine omuz ver.
O zaman anlarsın ki,
Asıl tecelli minarede değil, gönüldedir.
Secde yerde değil, gönlün en kuytusundadır.
Ve Hak, kendini ancak sevgiyle dokunulmuş bir gönülde gösterir.
Her gönül, Hakk’ın susarak söylediği bir ayettir.
Ve sen, bir gönüle girdiğinde…
O seni çoktan kabul etmiştir.
