Insan denilen varliga kimisi bir âlem, kimisi de 900 katli bir varlik demis. Her bir halimiz bir katmandir. Bu katmanlara bazen akil ile, bazen kalp ile, bazen davranis ile, bazen üçünün toplamiyla gidilir. Her bir katin hissettirdigi bir hal vardir. Bu haller bazen dile dökülür derman olur, bazen içe dökülür köz olur.
Bazi haller vardir lisana dökülmesi kavli sakildir...
Bazi haller vardir lisana dökülünce kavli leyyin olur, yürege insirah ferahligi gelir.
Bazi haller vardir yalnizca kendine anlatirsin, bazi hallerini ise kendine dahi anlatamazsin. Anlatmaya kalksan bu halleri kabullenmekte sikinti yasarsin.
Bu dertleri düsündükçe farkli bir hale bürünürsün. Kalp hüzünlenir, göz yasarir ama bunu dile dökemezsin. Sebebi ise,
Bazen cesaretin olmadigindan...
Bazen dertlendigin kisi derdini çözemediginden... Bazen derdinin degersizlestirilmesinden...
Bazen de derdini paylasmak istedigin kisi derdini suçlayacagindan sikintini, problemini dile getirmezsin. Etrafina gülücükler dagitip yüregini kavuran probleme çözüm ararsin.
Her yasin hissettirdigi bir dert vardir. Derdi fark edersin fark etmesine de, fakat derman için yeterli argümanin yoksa derdin yokmus gibi davranip isine odaklanmak gerektigini kendine söylersin. Problemi tehir etmek elbette çözüm degildir, problemi çözemiyorsan zamana birakmalisin. Yani çözümün olusmasi için gerekli argümanlarin olusmasini beklemelisin.
Argüman arayisinda veya bekleyisindeyken gönül dagimizin yüksek olmasina dikkat etmeliyiz. Gönül dagimiz ne kadar yüksekse o kadar dirayetli olur, problemlerimizi insan gibi çözeriz. Gönül dagimiz ne kadar düsük olursa problemlerin altinda o kadar eziliriz. Kullanmasini bilirsek dert insani demlendirir, olgunlastirir. Kullanmasini bilmezsek dert insani isyana sevk eder. Biz demlenmek isteyenlerden olalim.
Rabbimizin yar, digerlerinin agyar oldugunu unutmayalim. Tüm sikintilarimizi gören Rabbimiz elbet bir gün bize de hayirli kapilar açacaktir. Sen elinde dua ile kapida bekle. Gün gelir o kapi sana açilir, yeter ki kapiyi açmak için zorlama...
