Üzülme...
Daha önce çok seye üzüldün; faydasi olmadi.
Çocugun basarisiz olunca üzüldün ; basardi mi ?
Sevdigin bir yakinin ölünce üzüldün; canlanip döndü mü?
Ticarette zarar edince üzüldün; zararlarin kâra dönüstü mü?
Üzülme !
Felakete üzüldün; felaketler çogaldi.
Fakirlikten dolayi üzüldün; huzursuzlugun artti.
Seni sevmeyenlerin dedikodularina üzüldün; onlari sevindirdin.
Üzülme !
Çünkü üzüntü ; sana
Genis bir ev,
Güzel bir es,
Bol bir servet,
Yüce bir makam,
Hayirli bir evlat vermez!..
Üzülme !
Çünkü üzüntü;
Saf suyu zakkum gibi aci,
Gülü dikenli bir ot,
Güzelim bahçeyi bir çöl,
Nurlu hayati da yasanmaz bir hapishaneye dönüstürür.
Üzülme !
Ve haline sükret ! Çünkü;
Saglam iki gözün, kulaklarin, dudaklarin var.
Iki elin – kolun, ayaklarin, konusan dilin var.
Kendine güvenin ve saglam bir vücudun var !.
Üzülme !
Ve haline sükret ! Çünkü;
Saglam bir inancin, bir dinin var.
Içinde huzur bulacagin bir evin, bir ailen var.
Yiyecek ekmegin, içecek suyun, giyecek giysin var.
Ve yaninda huzur bulacagin insanlar var !
Su halde üzüntün niye..?
(ALINTI)
