Bütün izahlarin üstünde, "savad-i azam" denilen milletin "kabul-ü umumi" ve "efkar-i amme takdiri" mühimdir; ret edilemez ve tarihi hakikatlar karsisinda bile bu durum es geçilemez.
Bir misal: Rahmetlik Enver Pasa ne kadar hamiyetli olursa olsun Turan hayaliyle 1.Dünya Harbine girmis, ardindan bu ideali için -hayat sahasina çikamayacagini bilmesine ragmen- Türkmenistan'a geçip Basmacilarin komutasini almis, bazen zafer de kazanmis, sonunda pusuya düsürülüp sehit edilmis büyük bir kumandandir.
Hem Türkçü hem hayalci hem hirsli hem de Bab-i Ali baskini bir darbeci olmasina ragmen çagimizin ehli sünnet alimi Said Nursi'nin huzurunda, Enver Pasa'nin aleyhinde konusan talebesine:
"Beni bir SEHIDIN aleyhinde konusturamazsiniz. Sizin de konusmanizi arzulamam." buyurmustur.
Su anda, kyd yayinlarinca incelemede olan romanda temas ettigim bu hadiseyle irtibatli kitap, istiklal MANALI bir baslik tasiyor. Irfan hayatimiza çikinca meselelerin daha iyi anlasilacagi kanaatindayim.
Efendim, Merhum Mehmet Akif Ersoy'a Istiklal Sairi dememek lazimmis. Ekliyor molla Kasim hazerati:
"Çünkü biz milletçe istiklalimizi -o an- kaybetmedik ki, yazdigi siirle aslinda netameli olan bir degisime mesruiyet kazandirdi Akif." buyuruyorlar!
Düsünmüyorlar ki eger halk bu iddiayi düsünseydi, Urfa Sanliurfa, Maras Kahramanmaras, Antep Gaziantep olmazdi; pek çok Ege Bölgesi sehri ve ilçesi "yigit" sifatiyla anilmazdi.
Yalniz bir itirazim var bu isimlendirmeye. Bir sairi, baskalari degil; eserlerinde agirlikli olarak isledigi tema, konu ve duygulardan hareketle adlandirmak lazim. Bu zaviyeden bakinca Akif'e, ISLAM SAIRI demek daha dogrudur; veya ISTIKLAL MARSI SAIRI.
