Güz müydü beklenen,
Yaz miydi yoksa,
Bekliyorduk ya hani,
Bir seyleri, sürekli olarak,
Olan yetmemisti galiba,
Doymayan su gözlere,
Bekliyorduk yine, her zamanki gibi,
Verilene çok sükür ediyormus gibi,
Sürekli yenisini istiyoruz ,
Az olana kanaat etmiyor , edemiyoruz,
Buna ragmen istemeye devam ediyoruz ,
Biliyoruz çünkü yaratanin merhametini ,
Benzemez, bir baskasina merhametine
Tipki kendisinin, kudretinin,
Yüceliginin benzemedigi gibi,
Yagdiriyordu âdeta, kullara rahmet,
En ufak pismanlik yeter, affolunmaya,
Yeter ki insan, karartmasin tertemiz yüregini
El açan kuluna, ne yoktu ki,
Hem dünyada, hem ahirette,
Çokça sükür edebilmek gerek,
Yaratanin verdiklerine, vereceklerine,
Sayisizca güzelligi, kusursuz dengeyi,
Iki çift gözün yaninda, Gönül ile de hissedebilmek gerek, Bunca güzelligi, nimeti vardi,
Görünen çoktu zaten görmek isteyene,
Biz ise olan ile yetinmemis,
Sürekli beklemisiz,
Bazan sayisizca güzellige,
Sayisizca sükür sunmayi ihmal etmisiz,
Hep istemisiz, ev, araba, meslek,
Ancak verenin kudretini, azametini,
Neden görmez olmus bu. gözler,
Oysa istiyor olabilmek bile,
Ne kadar büyük bir lütuf, farkina varsak,
Anlasak nimetin kiymetini, verenin kudretini,
Sükürsüz geçen her ana utanir insan,
Çünkü, sükürsüz olan gönül, huzursuzdur,
Kizarir yanaklari, damlar yaslar gözlerden,
Ancak anlayinca hatasini, döner ise geri,
Bir nefes dolusu çok sükür yeter,
Ebedî huzura , kosmaya, kavusmaya ...
