Simit almak için siraya girdim. Sira çok kalabalikti. 20 dakika kadar sirada kaldim. Hemen önümde bir kiz çocugu ve babasi var. Babasi gömlek dügmelerini bogazina kadar dügümlemis. Tertemiz giyinmis ancak kiyafetleri eski. Ayakkabilari kösele, eski ve yazlik. Anladimki güngörmüs bir adam...
Çocuk iki de bir ‘’Hadi baba, aciktim gelmedi mi sira daha?” diye söyleniyor...
Sonunda sira onlara geldi. Adam bir simit istedi. Çocuk itiraz etti:
“Baba, ben tahinliden de istiyorum.” diye.
Babasi "sus!" der gibi sessizce kaslarini kaldirdi, “Olmaz!” demek istedi.
Bozuk birkaç adet parayi uzatirken paranin birtanesi yere düstü, tezgahin altina gitti.
Adam diz çöküp almaya çalisirken,
Simitçi:
‘’Bosver be abi, önemli degil!" diye söyledi.
Baba kisik sesle:
“Abi baska paramiz yok, eksik kaldi. Hakkini helal et!” deyince,
simitçi:
“Oturun sehpaya biraz; sicak çikinca ben getirecegim.” dedi.
Adam eksik para verme mahçubiyeti ile en köseye oturdu.
Ben de bu arada simidimi alarak yan masalarina oturdum. Çay söyledim, zeytin de koydular yanina.
Bu arada izliyorum. Simitçi kizacak mi, sevecek mi diye. Neyse, geldi bizim simitçi içerden masaya dogru.
Iki tabak yapmis, ama çok özel. Tabaklarin içine her seyden koymus sanki. Çocugun istedigi tahinliden, simit, börek, bu arada tatlilardan da unutmamis, silme iki tabak doldurmus. Üç de çay geldi, simitçi de tabureye oturdu.
Ben pür dikkat onlari izliyorum.
Kendi kendime, "adam kaç yillik esnaf anlamis tabi, kim dilenci, kim aç kalmis, biliyor ve yanilmiyor." diye içimden geçirdim.
Basladilar sohbete, bu arada tekrar tekrar çay içtiler.
Sonra baktim simitçi, biraz kagit para çikardi ve adamin gömlek cebine koyuverdi.
-"Yarin gel isine basla!" dedi.
Kismete bak dedim. Adam parayi düsürdü diye üzüldügü tezgah, simdi ekmek parasi kazanacagi dükkan oldu. Neyse onlar kalkip gidince, meraktan ölecegim sanki.
Hemen yanastim simitçiye: -"Patron! Seni tebrik ederim" dedim. Hiç rencide etmeden babasi ile küçük kizin karnini doyurdun.
Kimseye göstermeden de cebine üç-bes para koydun. Allah Razi olsun, sayinizi çogaltsin, ne iyi adamsin! “ dedim.
"Sagol.” dedi simitçi.
"Ona söylemedim; ama o benim ilkokul arkadasim. Ben onu tanidim ama o beni tanimadi. Yarin gelince söyleyecegim kendisine bunu. Simdi utanir ve üzülür de ise gelmez diye söylemedim. Biz ortaokulda devlet okuluna giderken, babasi onu özel kolejde okutuyordu. Çok zengin bir ailenin çocuguydu. Hepimiz ona imrenerek bakardik. Ne oldu kimbilir? Ne oldugun degil, ne olacagin önemli. Yeter ki içindeki insanlik yasasin.”
Farkinda olanlara ne mutlu...
Kimin ne dedigi...
Neden dedigi...
Niçin dedigi hiç ama hiç önemli degil.
DÜNYAYI IYILIK KURTARACAK.
Selam ve dua ile
