On yedi yil evli kalan ve kocasini trafik kazasinda kaybeden bir kadin sunlari söylüyor.
“Erkek, ALLAH'in yarattigi en güzel canlidir.
Esine, kizina, kiz kardesine, annesine, babasina, torununa sahip oldugu herseyini feda eder.
Gençligini ve sagligini, esi ve çocuklari için feda eder, çünkü sürekli çalisir.
Biraz gezmeye çiksa sorumsuz, evde kalsa, tembel olur.
Hata eden çocuguna kizinca vahsi baba, kizmasa bosverici baba olur.
Karisinin çalismasina izin vermezse geri kafali, izin verse kari parasi yiyen asalak olur.
Annesinin sözünü dinlerse ana kuzusu, karisinin sözünü dinlerse kilibik olur.
Tüm bunlara ragmen baba sunlari yapar;
Çocuklarinin her hususta kendisinden daha iyi olmasini ister.
Çocuklari küçükken ayagini, büyüyünce yüregini çignediklerinde tahammül eder.
Sahip oldugunun en iyisini, hatta belki hepsini verir.
Çocuklari gökteki yildizi istese, o gücü yetse günesi getirmeye çalisir.
Eger anne dokuz ay çocuklari karninda tasidi ise, baba da aklinda, zihninde, ömrü boyunca tasir.
Aile için, baba iyi oldugu sürece, tüm dünya yasanilabilir bir yer olur.
Yetim bir çocuga sorun isterseniz. "Baba" diyecek kimseyi bulamamak ne zor bir seydir, anlatsin size.
Allah'im, babalarimiz bizi merhametle yetistirdikleri gibi, sende onlara merhametinle muamele et, onlari bagisla.
