Muhalefet partilerinin bir araya gelerek olusturduklari 6’li masanin en önemli argümani “Güçlendirilmis Parlamenter Sistem” olmaktadir. Peki, bu bakis açisi vatandasin gündeminde mi? Ya da bunu gerçeklestirmek vatandasin problemlerini çözer mi? Veya bunu hayata geçirmek Türkiye’ye çag atlatir mi? Bu sorularin hepsine birden gönül rahatligi ile evet demek mümkün degildir.
O halde ortaya somut ve gerçekçi bir proje koyamayan bu muhalefetin mevcut konjonktüre ragmen basarili olmasi söz konusu mudur? Tabi ki degildir. 1950 yilindan beri çok partili sistem ve parlamento var olduguna göre Türkiye’nin hangi yapisal sorununu çözmüs ki diye bakmak lazim. Arti onu güçlendirmek ne demek o da belli degildir. Muhalefeti anlamak mümkün degil, bunca sikintilara ragmen ortaya bir proje ve umut koyamamalari üniversitelerde tez konusu olacak bir vakadir.
Bunca tecrübe, yasanmisliklar, kadro, teskilat, danisman ve dis destege ragmen elde var sifir. 20 yildir ülkeyi yöneten iktidar yine birinci parti ise sözün bittigi yerdeyiz, gerisi fasarya.
Muhalefet algi olusturmanin ötesine geçemiyor. Vatandas pahalilik ve geçim derdi ile ugrasirken onlar, “Kavala” ve “Demirtas” için özgürlük pesinde kosuyor.
Gerçeklerden bu kadar uzak, halkin gündemine bu kadar yabanci bir muhalefetin varacagi bir yer yoktur. Sürekli bir araya gelerek havanda su döverek zaman kaybettiklerinin farkinda degiller. En temel meseleler konusunda bir eylem plani ve strateji olusturamayanlar günün sonunda herkes kendi yoluna gidecek gibi görünüyor.
Durum bu sekilde olunca da kararsizlarin sayisi hizla yükselerek birinci parti olma yolunda zirveye tirmanmaktadirlar. Günün sonunda kemiklesmis bir siyasi yelpaze sonrasinda herkes kararsizlari kararli hale getirme pesinde olacaktir.
Sandik günü geldiginde muhalefetin bu daginikligi sonrasinda yine, “yaparsa bu iktidar yapar” noktasina gelinmesi sürpriz olmayacaktir. Siz sosyal medyada bir bardak suda koparilan firtinaya bakmayin bunlar bu sefer de gitmiyor olacaklardir.
Hem dünyada hem de ülkemizde en büyük sikintinin liderlik oldugu gün gibi ortadadir. Kitleleri pesinden sürükleyecek liderler sonradan yetismedigi için mevcut parti baskanlari iktidar hariç bir lidere sahip degildir. Parti içlerinde bulunan lider potansiyeli olan kisilerde sahsi hirs ve ihtiras ugruna heba edilince geriye bir sey kalmiyor. Parti içi demokrasi sadece vitrin süsü oldugu için baskalarini diktatör olarak suçlamak kolay fakat dönüp de kimse aynaya bakmadigi için bu devran bu sekilde devam ederken seçmene de cambaza bak diyerek uyutuluyor. Bunu satin alacak bir kitle oldugu için de sifir tepki ile biat devam ediyor.
Sonuç olarak; parlamentoyu güçlendirerek vatandasin güçlenecegini sanmak saflik degilse kurnazliktir. Vatandasin gerçek gündemine vakif olmadan kazanilacak hiçbir basari mevcut degildir. Bugüne kadara olmamistir, bundan sonra da olmayacaktir.
Kimse kimseyi bos söz ve sloganlarla kandirmasin vatandasin karni tok!
Esenlik dileklerimle,
Erol Aydin
