Yazimdaki soruya cevap verip farkli bakis açisi katan tüm dostlara tesekkür ederim.
Sorumu tekrar hatirlatayim.
Tekrar dünyaya gelseydiniz en çok kimi severdiniz?
Kendimi severim cevabi çogunlukta idi.
Bu cevabin altinda kirginliklar, mutsuzluklar, yasanmamisliklar ve karsi tarafa fazla deger vermenin acilari yatiyor gibi hissettim.
Annemi severdim cevabi sevgi sicaklik özlem hissettirdi.
Az da olsa babam ve çocuklarim cevabi kendimizden ve annemizden sonra geldi.
Yaradandan ötürü yaradani ve en büyük sevgi Allah ve Peygamber sevgisi cevaplar arasinda idi.
Ilgimi çeken ise cevaplarin arasinda esinden bahseden olmamasi idi.
Daha önceki yazilarimda bahsetmistim. Üzgün oldugumda yazmak istemedigimi hatta bir ara ara verdigimde de bahsetmistim.
En son yazimdan sonra gelen cevaplar üzerine çok güzel bir yazi düsünüyordum lakin Ramazani Serifin ilk günü
yillarca beraber kostugumuz bir çok gönüle beraber dokundugumuz Aynur Ayik ablamizin ani vefati beni çok üzdü.
Onun uzaklarda da olsa "üstüme düsen ne ise söyle Aydan" demesini "yapariz, ne var" demesini "ben varim" demesini asla unutmayacagim.
Bir yil önce annesi vefat etmisti. Akciger kanseri teshisi konulmasi ile vefati bir ayi bulmadi.
Dünyada milyonlarca insan vefat ediyor lakin tanidiginiz ve sevdiginiz bir insanin vefati farkli hissettiriyor. Aynur abla ve vefat eden ölmüslerimize rahmet olsun.
Tekrar dünyaya gelme sansimiz olsa idi. Kendimizi severdik, annemizin babamizin kiymetini daha iyi bilirdik.
Esimizi daha çok severdik. Çocuklarimiza kizmaz ve yaptigimiz hatalari yapmaz, hayati dolu dolu yasardik. Yapamayacaklariniz akliniza geliyor degil mi?
Peki!
Neden tekrar dünyaya gelmeyi bekliyoruz ki
Bir dakika sonra olacak miyiz?
Hadi kendinizi sevmeye bugünden baslayin!..
