Ibn Baytar'in önemli eserlerinden Kitab el-Cam’fi el-Adviyye el-Mufredah olup uzun bir süre önemli bir botanik otoritesi olma özelligini kaybetmedigi gibi, eczacilik açisindan da büyük önem tasimistir.
Bu eserde, yaklasik 300'ü tamamen kendi kesfi olan, en azindan 1400 farkli bitki ve ilacin ansiklopedik tanim ve tarifleri yer almistir. Eser 1758 yilinda Latince’ye çevrilmis, 19. yüzyila kadar Avrupa’da kullanilmaya devam edilmistir.
Ibn-i Baytar, Kitâb-ul-câmi fi edviyet-il-müfrede kitabinin Önemi
Gece ve gündüz devamli olarak, kullanilan gidalar ve basit ilâçlar hakkinda dogru, tam ve faydali bilgiler verilmistir.
Ilâçlar hakkinda, âlimlerin o ilâçla ilgili yapmis oldugu hatalari tesbit edilerek yazilmis, yanlis kullanilan veya sâdece kaynaklara dayanilarak tabipler tarafindan hatali kullanilan ilâçlari ortaya koyulmustur.
Kullanildiklari memleketlerde farkli dillere göre isimlendirilen ilaçlar, o yörede bilinen isimlerle degistirilmistir.
Deney ve gözlemlerin sonuçlari ile dogruluguna kesin kanaat getirilenler bu eserde yazilmistir. Dogrulugu hakkinda kesin bilgi edinilemeyen ve yapilamayan yahut da gerçege aykiriliklari tesbit edilenler kitaba alinmamistir.
Talep edenlerin eserden kolayca istifade edebilmesi ve kitapta aradigini çabucak bulabilmesi için, eser alfabetik olarak düzenlenmistir.
Bitkilerin isimlerinin Arapçasinin yaninda Farsça, Fransizca, Latince ve Berberî dilleriyle yazilislari verilmistir. Ayrica Aydinogullarindan Umur Bey’in emriyle özet olarak Türkçe’ye de tercüme edilmistir.
Bizim belki ismini yeni duydugumuz Ibn-i Baytâr’in Kitâb-ül-Câmi adli eseri, dört yüz sene Avrupa üniversitelerinde mühim kaynak olarak kullanilmistir. Andrea Alpago (on altinci asir) arastirmalarinda Ibn-i Baytâr’in eserlerinden faydalanmis, ayni asirda yasayan G. Postel de dikkatleri Ibn-i Baytâr’in eserleri üzerine çekmistir.
