“Haydi Çocuklar Camiye!” diye bir sosyal medya platformu varmis.
Sahsen benim haberim yoktu, bizim torun görmüs. Maksat çocuklari namaza tesvik etmek. Tesvik için tablet, robot, dijital saat gibi hediyeler veriyorlar.
Bu etkinlige katilanlar arasinda kura çekiyorlar, kurada çikanlara bu hediyeleri veriyorlar. Namazi camide kilanlarin puani yüksek. Tam da tatil zamanina denk geldi.
Bizim torun da bu etkinlige “üye” oldu. Ev halkini tembihliyor: “Sabah namazina camiye gidecegim, kalkamazsam yüzüme su dökerek uyandirin!”
Allah kabul etsin, namazlari camide kilmaya dikkat ediyorum, ancak aksam namazini evde kiliyorum.
Yillardir vird edindigim dualar var, aksam-yatsi arasinda onlari yapmak istiyorum. Daha sonra abdest tazeleyerek yatsi namazina camiye gidiyorum.
Geçenlerde babasi yoktu, bizim torun bes vakit namazi camide tamamlamak için bana takildi, aksam namazina da birlikte gittik.
Cami yolunda sohbet ediyoruz, “Dede okul zamani ne yapacagim? Cami için izin verseler olmaz mi?” diyor. Ben de kendisine, “Okulda bir yeri mescit haline getirseler, namaz kilan çocuklar orada namazlarini kilsa!” diyorum.
Bizim toruna teklifim, “Yaninda bir seccade götür, sinifin bir kösesine serip kil!” diyorum. O da, “Sirada oturdugum yerde kilsam olmaz mi?” diyor. “Kibleye dönmen lazim. Hem imkân var. Teneffüste seccadeyi serip kilarsin” diyorum.
Geçenlerde yatsi namazina biraz erken gittik. Cami imami Numan hoca bizim toruna dönüp; “Yahu arkadas, seker hakkin var, verecegim, ancak tesbihat yapmadan çikiyorsunuz” dedi.
Dogrudur, ben tesbihati yolda yapmayi tercih ediyorum. Zira su “maske komedisine” alisamadim. Daha fazla karbondioksit solumayi, nefessiz kalmayi istemiyorum.
“Peki, seker hakkimizi almak için kaliriz” dedim. Tesbihattan sonra hocamiz bizim torunun seker hakkini verdi. Güzel bir uygulama…
Bizim Muhammed Ali, her namazdan geliste hemen “camide kildim” kismini isaretliyor ve merakla kaç puan verildigini bekliyor.
Namazi evde kilinca puan biraz düsük oluyor. Bunun sebebi çocuklara camide namaz kilmayi sevdirmek.
Bizimki, bir hafta böyle devam ettikten sonra, “Dede, artik hep camiye gitmek istiyorum. Bunu çok seviyorum” demeye basladi. “Haydi Çocuklar. Camiye!” platformunu hazirlayanlari tanimiyorum, ancak kendilerini tebrik ederim.
Ev halki olarak bizim delikanliya söz verdik, sayet çekiliste bir hediye çikmazsa, istedigi hediyeyi biz alacagiz. Kulaklik istiyor, tamam, bas-göz üstüne…
Sevgili Peygamberimiz 7 yasina gelen çocuklara namaz kilmalari gerektigini söylemeyi emrediyor.
Agaç yasken egilir. Sayet küçük yaslarda kilinmazsa, yasken egilen agacin sonradan odun olmasi gibi, insan da odunlasir, nefis kalinlasir ve namaz kilmak zorlasir.
Namaz deyip geçmeyelim. “Namaz dinin diregi”dir. Kabirde ilk sorulacak soru da namazdandir. Sayet mümin namaz kilmamissa, ondan sonraki duraklarda isi daha da zorlasacaktir.
Bir anne ev halkini sabah namazina uyandirirken, “Haydi kalkin, ben hepinizi cennette bir arada görmek istiyorum. Birinizin noksan olmasini istemiyorum” dermis.
Eskiden anneler erkek evlatlarini yetistirirken, “Ya sehit ol, ya gazi!” derlerdi. Kiz çocuklarini da böyle evlatlar yetistirecek anne olacak sekilde terbiye ederlerdi.
Hedef, ahiret hayatinda mesut ve bahtiyar olmakti. Bunun için de bu dünyada Allah-u Teâlâ’nin emri istikametinde yasamak, Resul-i Ekrem’in (A.S.M.) yolundan yürümek gerekti.
Son zamanlarda devran degisti. Zihinler dünyevilesti. Hedef dünyevî makam-mevki sahibi olmak, dünyada güzel yasamak oldu. Çocuklar uykusunu alsin diye sabah namazina uyandirilmaz oldular. “Sonra kilar!” denilmeye baslandi. “Aman imtihanindan geri kalmasin!” denildi, namaz hep geri planlara itildi.
Ey büyükler, cigerparelerinizi Peygamber Efendimizin (A.S.M.), “Gözümün nuru” dedigi namazi kilmaya tesvik edin.
Unutmayin, bunun için harcadiklariniz en güzel sadakadir. Haydi çocuklar camiye! Haydi çocuklar namaza!
