Hükümeti elestirirken bazi insanlar çok agir tenkitler yapiyorlar. Böyle davranmak ise insaf ölçülerine sigmaz.
Zira dünyadaki hiçbir sey “siyah veya beyaz” yani “iyi veya kötü” degildir. Özellikle sosyal olaylarin renkleri, hatta siyah olsa gri tonlari vardir.
Bu konuda benim yaptigim elestirilerde oluyor. Nitekim Ayasofya’nin cami haline getirilmesi için 25 yildan beri yazip durdum. Fakat elestirirken elimden geldigi kadar agir tenkitlere girmemeye çalistim.
Necip Fazil Kisakürek’in, Bediüzzaman’in bu konudaki konusmalarini nazara vererek; ülkemiz üzerindeki beddua ve lanetin kalkmasi için bunun gerekli oldugunu dile getirmeye çalistim.
Nitekim Cumhurbaskani Erdogan, gerekli kanuni düzenlemeleri yaparak Ayasofya’yi yeniden ihya etti. Daha önce bunun agir bir maliyeti olacagini iddia eden kisiler, Yunanistan haricinde kimsenin sesi solugu çikmayinca, dut yemis bülbüle döndüler.
Ayasofya’nin açilmasi sonrasinda Türkiye ve Azerbaycan, Karabag’in kurtulusu için birlikte savastilar. Allah, zafer ihsan etti.
Kisa bir zaman sonra ise Türkiye’nin ihtiyacini karsilayabilecek düzeyde; Karadeniz’de dogalgaz kesfi yapildi. Hidrokarbon konusunda disa bagimli olan ülkemiz rahat bir nefes aldi.
Allah’in izni ile 21. Yüzyil’in “Türk ve Islam asri” olacagina dair iddialar daha da çok dillendirilir oldu.
Iste hükümeti elestirirken daima büyük fotografi görmeli; birkaç hususa kilitlenerek sonradan utanacagimiz tenkitleri yapmamaliyiz. Eger yapacak olursak Ayasofya örneginde oldugu gibi tesvik edici ve yol gösterici olmamiz gerekiyor.
Bu konuda Bediüzzaman’in günümüzden 110 yil önce yazdigi Münazarat isimli eseri çok güzeldir. Halkimizi irsat etmek üzere yollara düserek Dogu bölgelerimizdeki çesitli etnik guruplarin bulundugu bölgelere gitmistir.
Bazen kus konmaz kervan geçmez yerlerde dahi sohbette bulunmustur. Buralarda herkesin merak ederek dinledigi meclislerde; asiretlerin ileri gelenlerine çok önemli nasihatler etmistir.
Osmanli devletinin son dönemlerinde ortaya çikan olaylari degerlendirirken çok önemli bir noktaya vurgu yaparak devletin yaptigi icraatlarda ayni mahserde oldugu gibi iyilik ve kötülüklerin çokluguna göre degerlendirme yapilmasi gerektigini dile getirmistir.
Hükümetle ilgili bir konuda “Nasil iyilikten fenalik gelir?" sualine söyle cevap vermis:
“Muhali talep etmek, kendine fenalik etmektir. Zerrâti günahkârlardan mürekkep bir hükümet tamamiyla masum olamaz. Demek, nokta-i nazar, hükümetin hasenâti, seyyiatina tereccuhudur (üstün gelmesidir). Yoksa seyyiesiz hükümet, muhal-i âdidir (imkansiz bir durumdur). Ben öyle adamlara anarsist nazariyla bakiyorum. Zira onlardan birisi -Allah etmesin- bin sene yasayacak olsa, adeta mümkün hükümetin hangi suretini görse, hülya ile yine razi olmayacak. Su hülyanin neticesi olan meylü’t-tahrip ile o sureti bozmaya çalisacak… Meslekleri ihtilâl ve fesattir".
Aradan onca sene hatta bir asir geçmis olmasina ragmen benzer durumlar ile karsi karsiya kaliyoruz. Ortaya koymus oldugu güzel eserlerle ülkemizi yöneten Ak Parti hükümetinin her icraatini olumsuz bulan insanlar çikiyor.
Bu insanlara her ne iyilik yapsaniz; yine de çikip bir kulp takarak kusur bulacak kadar asiriya kaçabiliyorlar.
Hâlbuki olaylari degerlendirirken önceki durumumuz ile bir mukayese yapsalar; hiç olmaz ise bir parça insafa yanasmis olacaklardir.
Elbette daha iyisine layik olmak hakkimizdir. Lakin kimsenin elinde sihirli bir degnek yoktur. Ister istemez yapilan icraatlarin bir kismi faydali bir kismi ise zararli olacaktir.
Fakat her seyi tenkit ve begenmemek hastaligina yakalanmis olan insanlar, olaylara siyah veya beyaz olarak bakip hükümetin yaptigi bütün icraatlari çöpe atmakta ve Cumhurbaskani Erdogan’i kötülemektedirler.
Allah’tan korkmali ve tenkit ederken haddi asip ruzi mahserde mahcup duruma düsmemek için ölçülü ve insafli olmaliyiz, vesselam…
