Bütün toplumlarin amaci iyi insan yetistirmektir. Toplumu insanlar olusturdugu için çekirdek ve özün saglam olmasi esastir. Terbiye ailede verildigi için de özellikle anneler bu konuda hayati öneme haizdirler. Çocuk dünyayi tanimaya ilk önce yakin çevresi ve ailesinden basladigindan sözümüzün disinda her davranisimiz çocuk için terbiye olacaktir.
Terbiyeden özet olarak anladigimiz, iyi davranistir. Iyi davranis, sözden daha etkili bir yöntem ve metottur. Iyi davranisin tersi olan kötü davranis da yine çocuk için olumsuz algi ve terbiye olarak bilinçaltina yerlesecegi için özellikle çocuk okula baslayincaya kadar geçen süre hayati öneme sahiptir. Bu süreçte ayni zaman da kisilikte olusacagi için bu süre verimli bir sekilde degerlendirilmelidir. Kötü örnek ve model olusturmamak için azami dikkat o çocugun geleceginin ötesinde toplumunda gelecegini yakindan ilgilendirecektir.
Çocuk okula basladiginda artik terbiye sürece büyük oranda tamamlanmis olacaktir. Okulda almis oldugu artik talimdir. Talimi ise dogru bilgi olarak anlamak faydali olacaktir. Ögrenim hayati boyunca her türlü bilginin ötesinde dogru bilgiyi elde etmek ve bunun farkinda olmak çok degerlidir. Okula yeni baslayan çocugun zihni bos oldugu için verilen her bilgiyi aninda kapacaktir. Burada ögretmenlere büyük görev ve sorumluluk düsmektedir, bilginin ötesinde dogru bilgi ile çocugu donatmak onu gelecege hazir hale getirecektir. Içinde bulundugumuz bilisim çaginda bunu gerçeklestirmek çok mümkün olmasa da en azindan duyarli olmak gerekir. Çocugu oyalamak için eline akilli telefonlari tutusturmak en büyük yanlis olarak çevremizde rastladigimiz davranislardandir.
Iyi davranis; yani terbiye, dogru bilgi; yani talim bir araya gelip, bir terkip olusturdugunda ortaya edep çikacaktir. Görüldügü üzere çokça bahsedilen edebin ortaya çikmasi bir sürecin sonucunda olusmaktadir. Terbiye ve talim olmadan edebin ortaya çikmasi söz konusu degildir. Edepten de salih ve sahih yol bunun yaninda had bilme anlasilmalidir. Iyi ve dogru davranisin yaninda bunun sinirlarini bilmek bizlere edep olarak geri dönecektir. Haddini bilen kendini bilir, kendini bilen Rabbini bilir, Rabbini bilen de esrefi mahlûkat olarak baska bir boyuta geçmis demektir.
Sonuç olarak; kadim medeniyetimizde akliselim, kalbi selim, zevki selim bir nesil yetistirmek amaç olmalidir. Bu üç selime ulasmis kisi; ilmiyle, irfaniyla, nezaketiyle, belagatiyle, edebiyle, iyi davranisi, dogru bilgisi ve güzel huyu ile amacina ulasmis demektir. Âlim ve arif olan bu kisi toplumu müreffeh bir seviyeye tasiyacaktir.
Esenlik dileklerimle,
