Hayat dedigin nedir ki?!
Kimine dört mevsim bahar,
Kimine hep kis.
Kimi yazin hararetinde kavrulur,
Kimi sonbaharin rüzgarinda savrulur.
Kimi gençliginin baharinda elvada eder.
Kimi yattigi yer tas,
Üstü basi yas,
Kimi kisa kalmadan gitmek ister,
Kim sirça köskte,
Pamuk yatakta, altin tahtta oturur,
Ne yataginda, ne tahtinda huzur bulur.
O da bilir ki,
Ne yatagi, ne tahti iki metreye sigmaz.
Yine de dünyayi verseler gözü doymaz.
Bir de bilse ki,
O da kiraci, onun kiracisi da kiraci.
En fazla birini mezari distan mermer,
Digerinin tahtadan yeri isaretli.
Mezarin altidakinin akibeti,
Üstündekilere sanki çok da mesafeli.
Dün geçmiste kaldi,
Düsünüp heder olma,
Yarin henüz dogmadi,
Telaslanip da gaflete dalma,
Umudunu kesip de helak olma.
Bu bir yolculuktur dostum,
Bu alemde kalici gibi, planlar yapip,
Gidecegin yere hazirliksiz yakalanma.
Bugün senin ömrün ey nefsim,
Belki de aksama davetlisin ötelere,
Hadi hazirlan gidecegin sefere,
Bazen geç kalmanin telafisi yoktur,
Firsat varken, firsati verene siginmak iyidir.
Okuyan dostlarima sevgi ve muhabbetlerimle
Huzurlu kalin...
