Bana kiziyorlar. Yorumda yapiyorlar. Yapiyorlar yapmasina da bir de isimlerini yazsalar ne kadar güzel olacak. Bir bakiyorsunuz Nasreddin Hoca, bir bakiyorsunuz baska bir müstehar isimle güzel güzel tenkitler(!) yapiyorlar.
O tenkitlerden bir tanesin de "....
Yoksa onda da mi haber kaynaginiz Watsap?" gibisinden akla ziyan bir yorum yapiyor.
Elbette.
Güzel, faydali bilginize bilgi katacak, kültür dünyamizi zenginlestirecek olan bilgiler watsap'tanda, Facebook'tan da, YouTube'dan da oluyor, olacak.
Bu yüzden sikilacagini, üzülecegini biliyorum. Eh artik yapacak birsey yok.
Haaaa, bak bu asagidaki harika makalede Facebook'tan, bilgin olsun Nasreddin Hoca.
Eski Maliye Bakanlarimizdan merhum Adnan Kahveci, Recep Yazicioglunun Aydin Valisi olarak görev yaptigi zaman ‘’Recep, Ankara’dan çok sikildim hafta sonu özel arabamla sana geliyorum. Kimsenin haberi olmasin biraz kafa dinlendirelim'' der.
Yazicioglu,
-Çok iyi olur. Bende sikildim tebdili kiyafetle söyle uzak bir köye beraber gidelim'' der.
Hemserisi, çocukluk arkadasi Kahveci, özel arabasi ile gelmistir. Ikisi de taninmamak için köylü vatandaslar gibi giyinirler.
Kahvecinin arabasiyla uzak bir köye dogru yola çikip, köyün biraz uzagina arabayi park edip, köye yürüyerek giderler.
Yolda köyün yakinindaki bahçede çalisan yasli bir ihtiyar görürler.
-Amca, selamün aleyküm, kolay gelsin. Biz Tanri misafiriyiz. Karnimiz tok. Bu gece bu köyde kalmak istiyoruz. Misafir alirmisin'' derler.
Ihtiyar amcada,
-O ne demek evladim, basimizin üstünde yeriniz var. Hadi hemen gidelim eve'' deyip, misafirlerini evine götürür.
Yasli hanimina;
-Hanim bak sana iki tane tanri misafiri getirdim. Malin gittigine bakma, yüzün agardigina bak'' der.
Yasli amca ve teyze misafirlerinin rahat etmeleri için, elinden geleni yapar.
Misafirler sabah erkenden kalkip giderler. Yasli amca, bakani ve valiyi tanimistir ama o da belli etmemistir.
Hanimina:
-Hanim, bu gece bizim fakirhaneye, devletin bakani ve valisi misafir oldu, sereflendirdi ‘’ der.
Yasli teyzede kocasina,
-Yok lan herif, benimle dalgami geçiyon… Üstlerine baslarina bakmadin mi, su kilikli adamlardan bakan, vali olur mu hiç ! ‘’ der ve inanmaz.
Aradan bir zaman geçer. Bu sefer rahmetli Recep Yazicioglu ayni köye makam arabasiyla gelmistir. Misafir olduklari yasli amcayi ve teyzeyi sorar.
Yasli amca ve teyze gelir ve sohbet ederken,
-Sayin Valim, simdi kendini teyzene tanit. Siz fakirhaneye seref verdiginizde teyzenize bunlar devletin bakani ve valisi dedigimde, "yok lan baksana üslerine, baslarina, bunlardan bakan, valimi olur !’’ diye inanmamakta inatlasmisti der.
Teyze çok üzülür, mahcup olur. Yazicioglu, yasli teyzeye sarilip
-Teyzem üzülme, sen haklisin ama o aksam ne ben valiydim, ne de arkadasim bakandi. Ikimizde sehirlerin havasindan bunalmis ve kirlarda sade vatandas olarak kafa dinlendirmeye gelmistik’’ der.
Hayatta hemseri ve arkadas olarak benzer özellikler gösteren, yillar geçse de unutulmayan ve yasama on yil arayla trafik kazasiyla veda eden merhum Recep Yazicioglu (2003) ve Adnan Kahveciyi (1993) bu vesile ile tekrar rahmetle yâd ediyoruz.
‘’Unutulmamak istersen, hayatta iken birakabilmelisin bir eser;
Yoksa ölünce unutulup gidersin de, senin de üzerinden yeller eser ’’ (Alinti)
Selâm ve dua ile.
