Gözlerini kapatti ve dinledi...
Sinirli harfleri, birden fazla anlam yüklenen sözcükleri yoktu. Bir sey anlatmak istedigi kesindi. Lakin anlamak için suurlu bir yürek gerekti.
Hiç kuskusuz vermek istedigi bir mesaji vardi; müspet ya da menfî.
Sadece bir ses.
Belki de bir nefes...
Zorladi zihnini. Tüm bildiklerini yokladi sonra. Henüz gitmeden onu anlamaliydi.
Ne anlam yüklüydü bu sessizlikteki ses?
Korkuyordu bir yani, felaket tellâli miydi yoksa? Sonuçta haddini asanlarin, taskinlik yapip ululasanlarin, kötülükleri elleriyle yayanlarin yok olmalarina sebep olmustu.
Biraz daha mühlet istedi vakit varken.
Iyimser tarafi devreye girdi. Olsa olsa bu devâsa sesin, bereket getirecegi müjdesini verdigini düsündü. En azindan umudu bu yöndeydi. Gözü yasli derlerdi ya ona. Sicakligindan da belliydi az sonra aglayacagi...
Ellerini açti semaya...
Gözlerini kapatti.
Ilik ilik dokunuslarini hissetti sonra bad-i sedanin.
Düstü avuçlarina bir bir rahmetin damlasi...
