– Elif Ögretmen yazari romanci Hüseyin YILMAZ'a Ithafen-
Ceddimiz, bütün Bati kaynakli Haçlilarin korkulu rüyasidir. Bazen Selahaddini Eyyubi (Rhm)’in ordulari tarafindan kendi topraklarinda muhasara altinda ecel terleri dökmüslerdir.
Bin yil bu kâbustan kurtulmaya çalisan Bati, savas meydanlarinda elde edemedigi zaferi, dessas plânlari asirlara yayip geçmis nesillerimizi tembellik ve ahlâksizlik tuzagina düsürüp, teknolojik hamleler yapip öne geçer, meseleyi “namertçe” halletmeyi düsünür.
1915-1916’da Çanakkale de müttefikleri ile beraber Ingiliz, Osmanli'nin genis topraklarindan Çanakkale’ye gelen 250 bin civarindaki sehidimizin kaninda bogularak , son bir maglubiyetle geri çekilmisler...
Yaklasik iki yil sonra cihân savasinin maglûbu Ingiliz'in, bassehrimiz Istanbul’u ellerini kollarini sallayarak isgal etmesiyle, nihayet bütün emellerini gerçeklestirecek firsati da yakalamistir. Anadolu neredeyse bütünüyle isgal altina girmistir.
"Milli Mücadele dedigimiz, hakikatinin ne oldugu bugün bile genis kitlelerin meçhulü olan savas, Yunanlilara karsi verdigimiz savastir. Milletin en yorgun ve ümitsiz bir zamanda verdigi bu mücadelenin neticesinde Yunan ordulari maglûb sekilde ülkelerine geri dönerler." ( H. Yilmaz)
Bu deve disi gibi isgalci ülkelerin müttefikleri Yunan’a niçin destek vermedikleri, bu gün de büyük bir sirdir; tarih kitaplari yazmaz!..
Halbuki Yunan ilerlemesi karsisinda Meclis, çaresizlik içinde Ankara’yi Kayseri’ye tasimayi bile müzakere etmistir. Basit bir Ingiliz destegi Yunan için kesin galibiyet olurdu, ama Ingiliz bu destegi vermez. ACABA NEDEN???
Ingiliz, elini kolunu sallaya sallaya girdigi Istanbul’dan tek kursun sikmadan güle oynaya çikip gider; üstelik devir teslim merasimi ile…
"Ve kimse dönüp sormuyor ki, Ingiliz Istanbul’u isgal etmek için iki yil önce Çanakkale’de 200 bin civarinda ölüyü niçin vermisti? Istanbul’u isgal etmek Ingiliz için bu kadar hayatî idiyse, tek kursun sikmadan niçin isgale son verdi? Babasinin hayrina Istanbul’u bize birakmis olamayacagi aklin tabiî ve zarurî geregi ise, Istanbul’dan daha kiymetli, daha büyük Ingiliz’e ne verdik?" ( H. Yilmaz)
Cumhuriyet devrine Batili bir ülke olarak baslamamizin, içtimaî ve ferdî hayatimizin alt üst oluslarinin çok tabiî oldugu söylenebilir mi? Bu ülkede ebediyen iftihar edilebilecek cedlerini inkâr eden nesillerin yetismesini akil kabul edebilir mi?
18 yildir baslayan, halklari müslüman ülkelerinin nisbi uyanisi Batinin eski korkularini kamçiliyor. Habis bir blok gibi SISI darbesine destek vermelerinin sebebi de budur, Esed rejiminin devamini istemeleri de, bu “milli” hükumetin Israil Muhibbi krallarca sikistirilmak istenisi de…
Ama isin kader planina bakiniz ki, en zor günlerinde Islâm dünyasinin bu büyük ve oyun kurucu ülkesi Misir, yaninda sadece Türkiye’yi bulmustur. Bunun ne kadar büyük bir kazanç, hikmet yüklü bir kaderî plân oldugunu zaman gösterecektir.
Hiçbir darbe, hiçbir entrika Ihvan’in daha güçlü bir sekilde dönüsünü engelleyemez. Ve Ihvan geri geldiginde yaklasik bir asir önce Batililarca dagitilmis Islâm Birliginin temelleri zor günlerin bu göz kamastirici dostlugu üzerinde yükselecek, Türkiye-Misir mihverinde Islâm dünyasi büyük birligini kuracaktir.
Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin bir asir önce görüp, yaklasik bir asir sonra gelecegini müjdeledigi “fecr-i sâdik” insallah baslamis olacaktir.
Korkuya, karamsarliga, ümidsizlige dünyamizda yer yok; “ümidvar olunuz!..”
Korkmayiniz, kader hâkimdir. "El hakki ya'lu vela yu'la aleyh...( Hak yücedir, ondan yüce bir sey yoktur.) degil mi?
