Bilimin tarifini bati düsünürü Ernest Renan su sekilde yapmaktadir; “Bilim bir dindir ve bundan sonra amentüleri bilim yazacaktir. Ahlaki ve edebi meseleleri bilim çözecektir” Hatta bilim ilerledikçe, dinin ortadan kalkacagi bile savunulmustur. Din ortadan kalkmis midir bunu bilmem lakin ahlak ve edebin düstügü durum ortadadir.
Ilmin yerini bilimin aldigindan beri, sevgi de, güven de, saygi da kalmamistir. Hayatta en degerli bilgi ile tanisilmadigi için insan kölelesmis, güç makamin ve paranin elinde olmustur.
Imanin ilimden dogdugu, cehaletin de hayati kararttigi ortadadir. Firtinali havada iyiliklerin ve iyilerin limani dogru bilgiyken, kötülüklerin ve kötülerin limani cehalet karanligidir.
Cehalet hayatimizi zorlastirirken dogru bilgi kolaylastirir. Dogru bilgi özgürlügün diger adidir. Ne kadar bilgi varsa, o kadar da özgürlük vardir. Bir de yasanarak elde edilen bilgiler vardir ki tas üzerine yontulmus yazilar gibidir.
Insan ne kadar okursa okusun, ilmine yarasir sekilde yasamazsa, Rahman bu kisileri kitap yüklü merkeplere benzetir. Içimizdeki iman edenleri yükseltirken bilenlerle bilmeyenleri bir tutmaz.
Ilim; gelecegini cenneti mutluluk yapmak isteyenlere cennet, umudunu yitirenlere umut, yolda karanlikta kalanlara isik, haddini asanlara ise ikazdir.
Hocam; “Kizim Islam’in altinci sarti da haddini bilmektir” derdi. Ne geliyorsa basimiza, haddimizi bilmedigimizden gelmiyor mu?
Haddini asanlar, yanlis bilgiyle beslenenlerdir ki bu cehaletten daha tehlikelidir. Kisi bilmediginin de farkinda degildir.
“Insanin disinda, insani asan herhangi bir hakikat yoktur” diyerek aklini putlastiranlar ilmin kaynaginda uzaklasmistir. Kendilerine de çevrelerine de zulmetmistir.
Bilginin ve ilmin tek kaynagi olan vahye sarilanlar, kopmaz bir ipe tutunmustur. Insanoglunun da meleklerin de bilgisi Allah Teâlâ’nin ögrettikleridir. Degismez ve yanilmaz tek bir bilgi kaynagi vardir, o da Allah’in yarattigi ve indirdigi kitabidir.
Insanligin babasi olan Hz. Âdem’e esyalarin ismini ögreten Rabbim, nebilerine de vah yetmistir. Hz. Muhammed’in en büyük mucizesi olan Kur’an-i Kerim, ilmin en saglam kaynagidir. Alemlerin Rabbi tarafindan korunmustur.
Insan dogumundan sonra kâinatla girdigi iliskiyle elde ettigi bilgilerle Rabbine yaklasir. Sükredenlerden olur. Duyan kulaginin, gören gözünün, seven kalbinin sükür için yaratildigini bilir. Gözlerin kör olmasi, kulaklarin sagir, kalplerin gaflette olmasi, insanin ilim yolundan çikmasidir.
Soru sormak yasamak için önemlidir. Sorular insanligin önünün açilmasi içindir. Sorgulamak için çok soru soran bir kavmin sorulari imanlarinin degil inkarlarinin artmasina sebep olmustur.
Unutulmamalidir ki; vücut göze tabi, ameller de ilme tabidir. Göz neyi görüyorsa yada görmek istiyorsa o dogrultuda niyetleri olacaktir. Ibn-i Mesud; “Âlim ol, ögrenci ol, dinleyici ol, seven ol. Sakin besinci olma, helak olursun” demistir.
Ögrenmeye ihtiyaci kalmadigini, her seyi bildigini zanneden haddini asandir. Allah’in vahyine sarilan, ölüm gelinceye kadar ilme devam edenler bilirler ki, ilimsiz ibadet olmaz.
Hak Teala vahyinde: “Sana ölüm gelinceye kadar Rabbine ibadet et.” buyurmustur. Mutluluk pesinde kosan insanoglu bilmelidir ki; dogru bilgi dogru düsünceye, dogru düsünce dogru kararlar alip uygulamaya geçirmeye baglidir.
Inanmayana, sevmeyene, ilgi duymayana, soru sormayana bilgi vermeye kalkmak havaya tohum serpmek gibidir. Suya yazi yazmak gibidir. Bilinmeli ki; ilim ve sevgi; istek ve güven ortaminda dokunan bir kilim misali sabir isidir.
Ves-selam...
