Sadece 1 gün.
O gün hatırlayıp, o gün anne babaymış gibi. Gelin bir de İslâm dini anne babaya ne kadar değer veriyor ona bakalım.
İsra, 23 ayet:
Rabbin yalnız kendisine kulluk etmenizi ve ana-babaya iyilik yapmanızı kesin olarak emretti. Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlılık çağına erişirlerse sakın onlara “Öf!” bile deme, onları azarlama, onlara gönül alıcı tatlı ve güzel söz söyle.
Anne ve babasına veya onlardan sadece birine yaşlılık günlerinde yetişip de cennete giremeyen kimse perişan olsun, perişan olsun, perişan olsun!” Müslim, Birr, 9, 10
Demek oluyor ki; İslâm, anne babayı kendinden sonra ikinci sıraya koyuyor.
Üf bile dememeyi, yasaklıyor. Ama bizler Avrupa sevdamız yüzünden, bizi 9 ay karnında taşıyan, altımızı alan, hastalandı mı başımızdan ayrılmayan, AYAKLARININ ALTINDA CENNET olan anneye verdiğimiz değer ise
sadece 1 gün.
Baba, ömrü boyunca evlatların rahat etmesi için çalışır. Gel gör ki o baba 1 gün içinde hatırlanılır, unutulur.
Bir an evvel aslımıza dönmeliyiz.
Alacaksak Avrupa'nın inancını ahlakını değil, teknolojisini almalıyız.
