Amcamız amca ki ne amca. Bu amca benim tanıdığım, tanımadığım en özel biri. Hem özel hem de bir o kadar da güzel.
Arkadaşımla Taşova'nın şirin köylerinden birine gitmiştik. Köye girişimizde bana,
"-Burada benim amcam var. Ziyaret edelim mi?"dedi. Ben de,
"-Neden olmasın. Lakin elimiz boş gidilmez. Bir şey alalım hediye olarak" dedim. Amcamızı aradık telefonda. Sesimizi duyunca çok sevindi.
"-Amca geliyoruz. Evde misin" dedik. Amcamız buyur etti. Paygamberimizin sünneti gereği hediyemizi alıp evine gittik. Evi köyün dışında. Evin girişin deki duvarda okunaklı bir şekilde,
"Bu ev Taşova müftülüğüne bağışlanmıştır" yazılı idi. Amcamızın hiç çocuğu olmamış. Ölene kadar bu evde yaşayacak, öldüğünde ise oturduğu ev Taşova Müftülüğüne devrolunacakmış.
“Bazı insanlar sessiz yaşar ama ardında koskoca bir iyilik mirası bırakır.”
Amcamızı ilk defa gördüğümde sanki, saklı bir altın, saklı bir gümüşe benzettim. Dahası bir dervişe benzettim. Nur yüzlü, tatlı dilli, güler yüzlü pek şirin biri. Amcamız yaşlı fakat hiç de yaşlıya benzemiyor. Arkadaşım amcasına,
"-Amca bize niçin gelmiyorsun?" dediğinde, amcamız,
"-İşim çok. Bitiremiyorum. Kusura bakmayın" dedi. Merak edip amcamıza,
"-Amca bu yaşında senin ne işin olur ki?" dedim. Bize gülümseyip,
"-Ohooo, cami var, sağlık ocağı var, okul var, kur'an kursu var, var da var. Bunlarla ilgileniyorum. Onların ihyiyaçlarına koşuyorum" diyor. Kendini, varını yoğunu hayır işlerine adamış. Aman Allah'ım, ancamız yaklaşık 80 yaşında. Evlenmiş ama hiç çocuğu olmamış. Hayatta iken eşini çok severmiş. Eşi de amcamızı çok severmiş.
Amcamız eşi vefat ettikten sonra hiç boş durmamış. Hiç yorulmamış. Bir anda aklıma,
"-Ey ahali, ey gençler! Amcayı örnek alın, amcanın elinden tutun. İşlerinde yardımcı olun."diyesim geldi içimden. Amcamız tam bir yaşayan evliya sanki. Allah Teâla kendisine hayırlı bereketli ömürler vere inşaallah diyoruz.
Siz de hayatınızda iz bırakan böyle bir insan tanıdınız mı? Yorumlarda paylaşın.
Kategori: Yaşam > İnsani Hikâyeler
