Elbette ki kurumlarin da kurumlari yönetenlerin de eksikleri vardir. Iyinin daha iyisi daima aranmalidir, baska bir ifade ile mükemmellikte sinir yok, bir kelami kibar diyor ki: “Buradan arsi alaya kadar el üstünde el vardir” aynen öyle…
Bu bakis açisiyla Dicle üniversitesini ele aldigimiz zaman Prof.Dr.Mehmet Karakoç hocamiz yönetime geldiginden bu yani her geçen gün üniversite iyiye dogru gidiyor diyebilirim.
Mesela
*Onlayn egitim sistemi onun yönetiminde ete kemige büründü, tabir yerindeyse ciddi anlamda dersler yapildi.
*Sivil toplum Kuruluslari ve Basin mensuplariyla seffaf ve verimli istisareler yapilmaya baslandi,
*Basin mensuplari için bir watsapp grubu olusturularak üniversitedeki etkinlikler aninda hazir haber olarak paylasilmaya baslandi,
*Haftalik konuk alan ve Diyarbakir’in yetistirdigi degerler ile yararli degerlendirmelerin yapildigi facebook canli yayin saati olusturuldu.
*Web sitesi yenilendi, aktif hale getirildi, tabi bütün bu gelismeleri sürdürebilecek insan gücü lazim dolayisiyla bu konuda daha verimli olmak için çalismalar devam ediyor, mesela yakinda Basin Müdürü degisti, yeni müdür ile birlikte haber akisinda bir ivme olustu.
*Yerinde ve isbaetli konularda çalistaylar ve sempozyumlar yapiliyor, konferanslar veriliyor.
*Üniversiteye kaliteli ögretim üyesi bulmak için çok yönlü çalismalar devam ediyor, çünkü üniversite kaliteli bilim insanlarinin omzunda ancak yükselebiliyor.
Web sitesini baktim, kayda deger paylasimlar var yayinda, asilnda bu yazi yazmada da etkili oldu diyebilirim.
*Üniversitenin dünya genelindeki farkli kategorilerde siralamalari var, bu özgüvenin bir isareti olup, bu yarista öne çikmayi hedeflediginin bir alameti olsa gerek.
*Yararli muhtelif sertifikali kurslar açmis sembolik bir ücretle hayatin kalitesine deger katma adina, çalismalarina deger kazandirmaya yönelik bilgilendirmeler yapiliyor.
*Mesela “manevi danismanlik kursu” dikkatimi çekti, malum insan maddi ve manevi ihtiyaçlari olan bir varlik, bu programla yetisen kimseler topluma huzur ve mutluluk adina katki verebileceklerine inaniyorum,
Uzaktan egitimle 160 saatlik bir programla ilahiyat mezunlari, Imam Hatip mezunlari ve brans farki gözetmeksizin Ögretmenlere açik bir kurs. Kanaatimce önemli bir boslugu dolduracak bir kurs olsa gerek,
*Muhtelif dillerde üniversite ögrencilerine, personellerine ve halka açik dil kurslari, yine ciddi anlamda bir ihtiyaç oldugu kanaatindeyim,
*Meslegi kariyer çalismalari vs.
*Bu ara unutmayalim 15-17 ekim tarihleri arasinda Silvan Sempozyumu var.
Saka bir yana ben bunlari yazarken mutluluktan uçuyorum desem inanin.
Iste üniversite budur.
Peki daha ne yapabilir deseniz? bir kaçini siralayalim, üniversitenin yapacagi isler o kadar çok ki;
1-Halka açik “Fakültelerin Tanitim Günleri” yapabilir,
2-Milli Egitimle is birligine giderek her okula bir akademisyen projesiyle orta ögretime bir katki verebilir,
3-Ülkenin ve bölgenin sorunlarini analiz ve sentez edebilecek “Ortadogu enstitüsü” kurarak ülke yönetimine rehberlik yapabilir,
4-Risale-i Nur Enstitüsü kurarak özelde ilahiyat, genelde tüm ögrenci ve personelin, halkin bu eserlerden makul düzeyde faydalanmasini saglayabilir.
Öyle kimi akademisyenlerin Külliyatin bazi bölümlerine bakarak; su eksik var, bu eksik var deyip bir seyler yazmasi Risaleyi nur külliyatina gölde düsürülemez.
Iman-i meselelerde de, sosyal ve siyasi meselelerde de, mezhep taassubunun ortadan kalmasi ve Islam birligi konularinda da yeri doldurulamayacak kitaplardan olusuyor Risale-i Nur külliyati.
*Muhakematan tutun Isaratül Icaz’a kadar,
*Iman ve Küfür müvazenesinden tutun Asay-i Musa’ya kadar,
*Hanimlara, hastalara, gençlere ve yaslilara hitaben yazilan risalelere kadar hepsine toplumun ihtiyaci olduguna inaniyorum.
Ne yazik ki kimi ilim adamlari bu eserlere sahip çikmadigi için Risale-Nur avamin elinde kalinca da “oku oku dagil” düzeyine düstü.
Kanaatim o ki Risaleyi Nur külliyatina sahip çikarsak Islam dünyasina rehberlik yapma imkanimiz bir kat daha artar.
5-Uygulamali derslerle özellikle Veterinerlik, Ziraat fakültesi, Ilahiyat ve ilgili bazi sosyal bilimler ögrencilerini halk ile bulusturabilir.
Örnegin isteyen bir ilahiyat ögrencisi bir ay Köyde Imam-Hatiplik stajini yapabilmeli,
Ya da Tarim ve Hayvancilik konusunda Ziraat ve Veterinerlik ögrencisi hayvanlarla, toprakla bir ay kalabilir.
Ancak bu sekilde mütevazi, seve seve is tolumu giyebilecek mühendisler yetistirebilirsiniz diye düsünüyorum.
Yazi bir az uzadi mazur görün, eminim bu tür konularda da üniversitemizde güzel gelismeler olacak ve her geçen yil Dicle üniversitesi en az elli üniversiteyi geride birakarak basari derecesini artiracaktir.
Rektörümüz Prof.Dr.Mehmet Karakoç ve ekibine basarilar dilerim.
