BİR OKUR KANAATI: AZADA YÜRÜYÜŞ (Gönül Sayhası - 2)
Zulmün koyulaştığı, umutların buğulandığı bir çağda, bir yürek yeniden dirilişi arıyor…
“Azada Yürüyüş”, Mehmet Nuri Bingöl’ün Gönül Sayhası serisinin ikinci kitabı olarak, hem bir hakikat arayışının hem de bir inanç direnişinin destanı olarak tesbit ettim eseri okuyunca.
Okuyup bitirdiğim bu romanın, yalnızca coğrafyaları aşan bir yolculuğun değil, aynı zamanda iç dünyada yapılan zorlu bir tırmanışın hikâyesi olduğunu da gördüm. Mücadeleyle yoğrulmuş bir ömrün izinde; sürgünle, ihanetle, sessizlikle ve sabırla sınanan bir gönlün çağrısı diye bildim.
Yazar, her satırda adaletin, merhametin ve azmin izini sürüyor. Modern çağın ruhsuzluğuna karşı, ruhun direnişini kaleme alıyor. Azat olmak için önce tutsaklıkla yüzleşmek gerektiğini; hakikate ulaşmak için önce kendinle hesaplaşman gerektiğini gösteriyor.
“Aslında, bu bir yürüyüş değil, bir tırmanıştır... Ve bu tırmanışta her kelime bir tutunma, her cümle bir soluklanmadır.”
Azada Tırmanış — içimizdeki esarete karşı yükselen bir sayha, özgürlük dağlarına kurulan kelâmî bir çadır misali...
**
( Notlarım- Mukbil AKYURT)
Zulmün ve suskunluğun ortasında yeşeren bir özgürlük yürüyüşü... Bu kitap bir yolculuk değil, azat için atılan adımların hikâyesi. Her cümlede umut, her satırda bir direniş nefesi. İç esaret zincirlerini kırmak isteyenler için kaleme alınmış bir gönül çağrısı. Modern dünyanın gürültüsünde, kalbin sessiz feryadı: Azada Yürüyüş. “Yürüyüşümüz, sadece yollarda değil; vicdanda, ruhta ve kelâmda da devam ediyor.” Gönüllerde iz bırakan o ilk çağrının ardından gelen ikinci adım: Gönül Sayhası - 2.
