Içimi dökmek isterim denizlere,
Yalnizca sessizligi dinlemek.
Gözlerimi açtigimda etrafi sessizlik bürüsün,
Kalbim yalnizca o anda kalsin isterim.
Deniz ferahtir kalbimin olmasini istedigim gibi,
Saf, berrak ve hüzünden arinmis.
Gökyüzü ise bazen karabulutlarla sarilmis,
Etrafimi saran umutsuzluk gibi.
Hayal kirikligi yorar hem kalbi hem zihni,
Anlamak çözmek isterim ama yapamam.
Yorgunluktur belki hüznümün sebebi,
Kirginliktandir belki suskunlugum.
Hayat itmis beni uçurumdan, kalkmaya çalisiyorum.
Kalktim derken bir daha düsüyorum.
Düsünüyorum yalnizligimi ve issizligimi, Düsünmekten korkarim, derine dalarsam çikamam diye.
Gözlerimi kan çanagi olmus beklerken yollarda
Dilim suskunlugunu korumus bedenim ise umutsuzlugunu.