GELISEN, GELISTIKÇE çetrefillesen bir kisim hâdiseleri mantikli bir bakisla izaha yeltenmek havsalamizi bayagi zorluyor.
“Milleti yasat ki devlet yasasin” ögüdüyle yola çikip, ülkenin pek çok meselesini halletmek için bu ilke çerçevesinde kollarini “çemreyen” kisi ve kuruluslarin, belki de “hikmet-i hükûmet” geregi yaptiklari bazi düzenlemeler de var bunlarin içinde.
Anlamakta gerçekten zorlaniyoruz. Merhum Nasreddin Hoca’nin bindigi dali kesmesi benzeri “garabet”ler, eger bir hikmete dayanmiyorsa, aklimiza pek çok ihtimal geliyor.
“Birileri” hükümet canibinden bulduklari Truva Ati misali anlayislarla, o canim ve güzide çalismalara gölge mi düsürmeye çalisiyor? Eger bu dogruysa, acaba niçin ve neyi elde etmek, ya da “neye mani olmak’ için yapiyor bunu?
Içerden ve disardan çembere alinmak üzere olan vatanimiz, farkinda olunmadik “sürçmelerle” adim adim bir yerlere mi götürülmek isteniyor yoksa?
Gerçi isinin ehli düsünce ve kimliklerden teskil olunmus bir ekibe güvenmemek, insani “gayr-i memnun” derekesine indirir; bunu herkesten daha çok bilmesi ve suurunda olmasi –ayni zamanda bilfiil yasamasi– gereken insanlarin hizmet gruplarinin ta ilk bastan beri istikbali oldukça parlak bir siyasi ekibin yolu üzerine takoz koymaya çalismasi, hemen hemen herkesi bilhassa bizi düsündürüyor.
“Mümkün her hükûmete karsi çikmayi” anarsizm ile esdeger gören –görmesi gereken- meslek ehlinin “bir bölümünü” de bu tuzaga tesne bir hâlde görmek, onlari tas tas örülmeye çalisilan Çin Seddi’nin bir elemani, bir "âlet-i lâ ya’kil" ( akilsiz alet) olmalari endisesi onlar adina hafakanlara atiyor bizi.
Hele siki maliye politikasi gibi bugün ve bu sartlarda çok gerekli bir düsünceyi, “Ifrat tefriti netice verdiginden daha muzirdir” (Bir konuda asiri gitmek, getirdigi tepkiden dolayi çok geri kalmayi netice verdiginden daha zararlidir) hikmetli sözüne hiç uymayacak bazi “bürokratik” sikistirmalar, “milleti yasatmak” idealinden çok çok irak düsüyor.
Bu “ifratlarin” ya da “kraldan fazla kralci kesilmelerin” isgüzarligiyla, binilen dalin kesilmesi gibi, eger bizlerin ellerinde sekillenmisse dikkatli ve uyanik olmanin vakti geldi de geçiyor demektir.
“Dikkat” edelim ki, devam ve istikrariniz kendiniz için degil, millet, ülke, milli kültür ve cihansümul irfan için mutlak zaruret.
Mehmet Nuri Bingöl