Dün öyle güzel bir gündü ki benim için, ELHAMDÜLILLAH, çocuklugumu yasadim yeniden...
Çocukken ilk gün bayram namazindan sonra dedemin bagevinde kurbanlar kesilmeye baslanirdi. (Kurban sahiplerinin) büyükten küçüge sirasiyla. Annennem koca bir tencere mercimek çorbasi pisirirdi sabah kahvaltisi için. Kesimler yapilirken gelen kasaplar arada çorbalarini içer sonra yine devam ederlerdi. Kesim disinda kalan kadinlar ve çocuklar, yani biz, bir yandan dagitilacak paylari posetlerken diger taraftan kebapliklar saplanirdi sislere. Ortaklasa yapilan isler her zaman daha çabuk ve kolay olur. Herkes görevini bilir ve sistemli çalisinca da daha güzel ve verimli olurdu.
Paylar hazirlaninca dedem hiç bekletmeden hemen yerlerine götürüp teslim edin derdi. Bazen kendisiyle giderdik bazen de babam veya dayimla. Ama mutlaka (çocuklardan) birimizi ya da hepimizi alirlardi. Dagitima cikardik birlikte. O kadar sevinirdik ki. Dedem önceligi her daim akrabalarina verirdi. Dogru olan da buydu zaten. Hele bir Saziye teyze vardi; aile bireylerine Kur'an'i okumayi ögretmisti diye özellikle onun gönlünü hos tutmaya calisir, eli kulagi üzerinde olurdu sürekli.
Insanlarin mutlulugunu görmek, sahit olmak huzur verirdi. Eskiden akraba baglari daha saglamdi. Simdilerde mesajlara kaldi, bayram tebrigi parmak uçlarimizla yapiliyor.
Neyse... Dünkü yasadiklarimi anlatmak istiyorum asil ben. Hayirlarda kosturan iki arkadasimla beraber pay dagitmaya, hiç tanimadigim insanlarla bayramlasmaya ben de gittim.
Yola çiktik gidiyoruz. Isiklarda çocuklar arabalara kosturup bayramlasiyor. Baktim benim arkadaslar bir poset süt ve kek doldurmus haril haril her isikta çocuklara dagitiyor. Imrendim. Poset bitince çektik marketin önüne arabayi, yine aldik çocuklarin sevecegi yiyeceklerden. Çocuklugum aklima geldi raflara bakarken. Çocukken cok sevdiklerimden aldim, kendi cocukluguma verecekmis gibi. Karsimiza çikan her çocukla bayramlasip bayram hediyesini verdik. Her birinin yüzünde aradim kendimi.
Öyle güzelliklere sahit oldum ki. Kimse kimsenin nasibini yiyemezmis. Mesela dörtyol bir isikta bekliyoruz. Sol isiklarda çocuklar kosarak geliyorlardi bizim isik yandi ve biz saga döndük. Yetisemediler. Bir yandan da korkuyoruz aman bir kek, seker, çikolata ugruna bisey olmasin diye. Biz de üzüldük tabi onlara veremedik diye. Navigasyon bizi dolandirdi, dolandirdi yine ayni isiga getirmesin mi. Baktik çocuklar orada, gelin gelin dedik ve ikramlarimizi verdik, bayramlastik, çöplerini yere atmamalarini ve arabalara dikkat etmelerini söyleyip ayrildik.
Bir sokak basinda çocuklar seyyar gezen salincakta bayram yapiyorlardi. Hemen arabayi çekti saga direksiyondaki kardesim, elimize doldurduk ikramlardan kostuk çocuklarla bayramlasmaya. En çok dikkatimizi ne çekti biliyor musunuz? Üstelik bunu çogunda yasadik. Çocugun biri kardesime de verir misiniz dedi, verdik. Biz arabaya binince geldi yanimiza kardesim almis, bunu geri vereyim dedi. Umudum yeserdi gelen nesle karsi. Gümbür gümbür geliyorlar insaAllah. Bu ne güzel dürüstlük ve fedakarlik örnegi. Altiüstü bir kek, yesem nolur demiyor, geri iade ediyor. Belki baska bir cocuga verilir diye. Maasallah dedik ve sükrettik Rabbimize...
Çiktik yola... Infak ailelerinden verilen adresleri bulmaya çalisiyoruz. Yolun kenarinda iki küçücük çocuk. Kiz olan ancak 2, oglan da 3 yasinda. Kiz çöp kutusunun dibinde oturmus yere oyun oynuyor, oglan da kaldirimda oturuyor. Ikisinin de eli yüzü, üstü basi kir içinde. Durduk yanlarinda, ikramlardan verdik ve yolun üstünde niye oturuyorsunuz, sizin anneniz nerde diye sorarken anneleri çikti önünde durdugumuz dükkanin kapisindan. Arkadaslarim infak dagitmak için tüm günlerini veren insanlar oldugundan anladi ve hemen indiler arabadan. Aileyi tanimak için sorular sordular. Suriye'den gelmisler, 3 yildir bu dükkanda yasiyorlarmis. 5 çocuk var gelinin. 15-16 yasinda ancak bir görümce ve bir de kayinvalide yasiyorlar bu dükkanda. Baba savasta ölmüs. Anneyi çagirdik. O da dükkanin yaninda bos arsada kelle vermisler onu ütüyor, eller kapkara. Arkadaslarimdan biri, dükkanin kapisindaki perdeyi kaldirip içeriye bakmasiyla dönmesi bir oldu. Âninda gözleri doldu yüzünün sekli degisti. Hemen arkadaslarina konum atti, acil olarak ilgilenilmesini söyledi. Yanindaki infak paralarindan bir miktarini verdi annenin eline, onu rencide etmeden gizlice. Ailenin bilgisi ve telefon numarasi alinip, yine gelecegiz deyip her iki tarafin da gözler bugulu ayrildik.
Yola devam...
Baska bir evi bulmaya calisiyoruz yine. Karsidan bir kadin geliyor. Kime baktiniz falan derken biz biliyoruz evimizi, siz birini mi ariyorsunuz muhabbeti oldu. Kadincagiza birileri et getirecegiz yola çik demis, kadin dolanmis dolanmis durmus. Gözler dolmus halde artik evime dönecegim ne yapayim dedi. Bizimkiler de verecekleri kisi evde olmayinca bu sana nasipmis deyip payi ona verdiler.
Her seyi öyle güzel planliyor ki Rabbim agzin açik hayretler icinde kaliyorsun. Allahu Ekber!
Evini bulmaya calistigimiz bir baska kardesimizi de aradik, 10 dk sonra evde olacagini söyledi. Biz de 10 dk daha evi bulmak için dolandik. Eger kismetinde varsa taaa gelir Yemen'den, kismetinde yok ise ne gelir elden. Nihayetinde o pay da sahibine ulasti hamdolsun.
Hemen bir cami bulup namaz molasi vermemiz gerekiyordu. Caminin yaninda bir park. Iste bize bayramlasmak için bir sürü çocuk. Hepimiz alabildigimiz kadar aldik elimize daldik çocuklarin içine. Ikramlari verip bayramlasip tatili bos geçirmeyin deyince Kur'an kursuna gidiyoruz dediler. Kur'an sohbeti de yaptik onlarla. Hamd ve sükürler esliginde namazi kilip yola devam ettik.
7 saat süren dagitim süresince kendime düsen paylar da oldu. Her karsilastigimiz olayi okumaya çalistik. Sen ne yaparsan yap Allah'in plani isliyor. Herkes nasibini aliyor er ya da geç. Haline ne kadar sükretsen az. Tok gönüllü, ne istedigini bilen ve kibarlikla isteyen çocuklarla karsilasmak da bilhassa umut vericiydi.
Hayatin o kadar disinda kalmisim ki içinde bogusanlari görmekten berî olmusum. Bugün komsularimla bayramlasmaya gittim ve onlara da anlattim gördüklerimi. Onlar da hemen Allah'in kendilerine ihsan ettiklerinden ikram etmek için yaristilar, Allah razi olsun. ELHAMDÜLILLAH...
Birkaç örnekle sinirlandirmama ragmen epeyce uzun oldu yazim. Bana çok sey katan 7 saat, umarim rahmet olarak dönecektir. Rabbim güzel insanlarin sayisini artirsin. Bizleri de iyilerden etsin.
Selam ve dua ile...