Iyi insanlar hep yanlis taninmaya,
Kötü insanlar da;
kendilerini iyi göstermeyle meyillidir.
O yüzden hep roller degisir.
Iyi insan aklindan kötülük geçirmeyen degil geçirmek istemeyendir. Kötülüge maruz kalabilir ögrendiginde de yapacagi tek sey kötülük yapmasina izin verene havale edip “Tecrübe” der kalbini bos birakip geçer.
Safla iyi niyetlilik arasinda pek fark yoktur. Aslinda tek farki saf görmez, iyi niyetli görür ama bir de iyi niyetinin de bir görmesini ister. Haticeye degil neticeye bakilirsa ikisi de ayni sonuca varir.
Çünkü buradaki ana karakter iyi olmaktir. Kötülük yapmak isteyen her türlü dogru insanin kuyusunu kazmak için elinden geleni yapar.
Aslinda kötülük dedigin görülmeden gelir. Görülen zaten acemi kötüler tarafindan hazirlanir.
Kötüler de islerin de acemi mi olur?
Siz hiç acemi seytan diye bir sey duydunuz mu? Seytan kötülükleriyle görünmezdir. Onun da içine karistigi ne varsa saklanir tabii ki isi bu, demi.
Kötü insanlar hep ugras için de olurlar illaki! Hayat bos kalplerle ugrasir seytanin karistigi kalpte yer mi bulur? Mesgul diye birakir. Mesgul olduklari zaten merak ettigi sorulardir.
Dogru insanlar kendilerini iyi göstermek için çabalamazlar, hesaba gerek duymazlar kim beni iyi tanimasi gerek diye. Zaten oldugu gibi görünen hesapla ne isi olur ki?
Yanlis degillerdir ki dogru görünmeye ihtiyaç duysun. Yanlis insanlar yanlis taninmaya ihtiyaç duyup yanlis taninmak için ellerinden geleni yapip yanlis taninir.
Dogru insanlar da dogru görünmeye ihtiyaç duymadigi için yanlis taninir. Iki farkli insan da yanlis taninir da iki ayni yanlisin rolleri de iki farkli kisiye verilir.
*Iyi insanlarin düsmani da,
Yanlis taniyani da çok.
Kötü insanlari da,
Iyi sanan çok saf vardir.
Bos kalan kalbi hayat gördügünde bos birakir mi? Mesgul eder tabii ki, yeri geldiginde aglatir da dogru insanlar yanlis olsaydi aglayacak kalbi nereden bulurdu?
Yanlis insanlar dogru olsaydi sürekli mesgul ederler miydi olmayan kalplerini? Herkesi kendisi gibi bildiginden güvendigi tasin yarmasini beklemez hele ki ummadigi bir anda tas uzaktan atilir uzaktan atilacak tasi yaratan görür yaratici da izin veriyorsa kim ne yapabilir?
Dogru insanlar herkesi kendileri gibi bildiklerinden tasin atilmasina sasirir, yanlis insanlar zaten herkesi kendileri gibi bildiginden tas mi gelir? Gelirse de neye sasirsin, sasirsa sasirsa teknigi yanlis uygulamasina sasirir.
Sasirmak en çok dogru insan tarafindan çagirilir. Demem o ki;
Her kalp diger kalpleri kendisine benzetir”.
“Aci çekmemek için her seyi göze alan kalp yanlistir. Dogru kalpler de onlara benzemeyip yok olmamasi için her seye katlanir”.
Katlanmasaydi gözyasina katlanmak yerine aglayacagi vakti ya hak etmeyen kötü plan ya da öcünü almasi için kötü planlarla harcardi. Kötü plan yapmak yanlistir.
“Yanlis nerede kullanilirsa yanlistir”
Yanlis dogruyu kendisine benzetmeye bayilir. Önemli olan benzememeyi becermektir. En dogrusu izin verene havale edip dogrularla yola devam etmektir.
Her seyi göze alanlar öcünü almadan durur mu hiç?
Yanlis yaratani zikreder mi hiç? Bir yanlisa bin yanlis yapan öcünü alip gurur duyar yanlisiyla bin yanlis yapana bir yanlis bile yapmamak dogru olana yakisir.
Öç için kötü plan gerek, yaraticiyi zikreden den kötü plan nasil çiksin? Keske herkes dogru olsaydi diyen çogumuz öyle bir seyin imkansiz oldugunu imtihanin söyledigini bilmeliyiz.
Dünya dedigin bir imtihan,
Imtihan dedigimiz bir sinav,
Sinav dedigimiz iyi ve kötü ögrenciyi bulmak. Aranilan kisiler bulundugunda hep sorularini cevaplattirmaya çalisir. Yorulur ama pes etmez dinlemekten sinavi kötü ögrenci sinavi dinlemeyle ugrasir mi ki? Iyi ögrenci dogru olanlari anlatir kötü ögrenci kendi için bildiklerini bilir de kendisine fazla biledir ögrendikleri
*“Ayip edene ayip ederek kendinize ayip etmeyin!”.
Istedigine bildiklerine anlatir haliyle. Bizler dünyada yanlislarin da illaki olacagini bilerek dogru düsünmeliyiz. Yanlis insanlari da dogru sanacak kadar saf olmamaliyiz.
Asil saflik yanlis yapanlara izin verenlere degil sonuçta izin veren yaratandir önemli olan dikkatli olunmaktir. Yanlis yapmak isteyene dur diyemez kimse seytan iter
yaratici imtihan eder.
Saf ve iyi niyetlilik arasin da çok fark gözükse de farkli bakan gözleri iki farkli kestirme yoldan iki farkli kisiyi ayni yola getirir. Saf ve asil saflik arasinda bir sey yok gibi gözükse de dünya kadar fark vardir. Asil saflik yanlisi dogru görüp, dogruyu yanlis görmektir.
*Yanlis taniyanim canim
Dogru oldugum için sasirmissin! Yanlisi dogru görecek kadar kendine ne yaptin?
*Dikkatinizi vermezseniz farki göremezsiniz farki göremezseniz gerçekten,
Saf olup gidersiniz!
Çigligin Ögütleri Kitabindan.