Bu Ramazan benim için çok zor geçti. Bu zorluk benim disimdaki sebepler dolayisiyla olustu. Sokaga adimimi attigim andan itibaren sadece kendimin oruçlu oldugu hissine kapilarak karmasik duygulara savruldum. 7’den 70’e herkesin, her kesimden ve her statüden insanin inadina göstere göstere oruç tutmamis olmasi gafletin yaninda oruç tutanlara saygisizlik vicdanlari yaralamistir. Gayri Müslimlerin bile azami hassasiyet gösterdigi Müslüman toplumda gelinen nokta son derece hazindir. Ar, edep, hayâ, iman ve adap ortadan kalkmistir.
Bireysel olarak düsündügümde mutlu oldum. Allah'a kul olmanin hazzini iliklerime kadar yasadim fakat bu durum buruk bir sevinçten ibaretti. Ben ayni zamanda sosyal bir varlik olarak bir toplumda yasiyordum ve kendimi ayrismis bir sekilde aykiri görüyordum. Meseleye toplumsal olarak baktigimda üzüntüm kat be kat artti. Biz hangi ara bu kadar yozlasarak bütün degerleri yerle yeksan ettik pes dogrusu. Gelinen son nokta ise raki sofralarinda hem de Kadir Gecesi yapilan alayci kutlamanin sosyal medyada paylasimi meseleye tüy dikmistir.
Eminim birçok insan benzer duygulari yasamistir. %99’u Müslüman olan bu toplumda degerlerin ve kutsallarin bu kadar asinmis olmasi kaygi verici olmanin ötesine geçmis durumdadir. Kisilerin inancini sorgulama pozisyonunda olmasam da Ramazan’a ve Oruç’a olan sayginin ortadan kalmis olmasini görmek gelecek adina sok etkisi yaratmistir.
Yasadigimiz kentin kozmopolit yapisi, bilisim çagi, bireysel özgürlügün trend olmasi gibi dis etkenlerle meselenin izahi mümkün degildir. Dini bir tarafa biraksaniz bile eskiden erdem olan; sevgi, saygi, empati, hosgörü, digergamlik ve esnekligin ortadan kalkmis olmasi sosyolojik bir vaka olarak karsimizda durmaktadir. Ümit ediyorum Anadolu’da Ramazanla bütünlesen sehirlerin oldugunu tahmin etmek bir nebze olsun buruklugumuza sifa olacaktir. Eger o da ortadan kalktiysa Allah hepimize yardim etsin, kiyamet olmasa da helak olmamiz yakindir.
Kendi degerlerine bu kadar yabanci hale gelen toplumun bayrami uç noktalarda kutluyor olmasi da psikolojik bir vakadir. Dini bir sürecin hiç bir ritüeline katilmadan sadece bayram coskusuna katilmak ise en basit ifadesi ile ikiyüzlülük olmaktadir.
Sonuç olarak; bayrama ulastik ama sevincimiz buruk. Ortak paydada bulusma noktasi olan bu müstesna günlerin bile bizi bir araya getiremiyor olmasi gelecegimiz açisindan Ümit var olmamizin önüme geçiyor. Tam bir “bayram gelmis neyime, kan damlar yüregime” durumu söz konusudur.
Esenlik dileklerimle,