Dün aksam saatleriydi. Din kardeslerimizle güzel bir hasbihalin içindeyken yüregimizi yakan aci haber bizlere ulasti. Dedem vefat etmisti, haberi ilk duydugumda aklima gelen "Onlar; baslarina bir musibet gelince, Biz süphesiz (her seyimizle) Allah'a aidiz ve süphesiz O'na dönecegiz derler." (Bakara Suresi, 156) ayeti oldu. Bir musibet ama Rabbimizi hatirlatan bir musibet…
Ölüm, mutlak gerçek…. Tabii kimileri için kaçinilmaz son, kimileri için vuslat...Bu dünyadan göçen içinde, geride kalanlar için çok zor bir durum. Bu dünyadan göçen verecegi hesabin zorlugunu düsündügü için çok zorlanacaktir. Daha hazir olmadigini, yapacak çok isi oldugunu ya da yeteri kadar kulluk yapamadigini düsünecektir, eksik kalan imtihanlarini veya geçemedigi imtihanlari oldugunu düsünecektir. Öldükten sonra pisman oldugu olaylar aklina gelecek ve keske keske yapmaz olaydim dedigi seyleri hatirlayacaktir. Ama bütün bunlarin hepsi nafile çirpinislar olacaktir. Insan bugüne kadar nasil bir hayat yasadiysa o sekilde diriltilecektir. “Nasil yasarsak öyle ölürüz. Nasil ölürsek öyle diriltiliriz.” Yasam tarzimiz ahiretteki durumumuzun birer yansimasidir. Bundan dolayi birer ölüm adaylari olarak oturup kendimizi hesaba çekmeliyiz. Ölüm, müstakbel ölümlüler için içinde nice hikmetler barindirmaktadir, tabii bakmasini bilene...Ölüm gelmeden evvel ölmeliyiz. Zira öldükten sonra ölmenin bir manasi olmayacaktir.
Geride kalanlar ise bir yandan vefat edenin yoklugundan dolayi perisan oluyor, onun yokluguna nasil dayanacagini düsünüyor. Diger yandan onun kabirdeki durumunu, ahiretteki durumunu merak ediyor. Halbuki merak etmek onun ahiretine bir faydasi olmaz. Insanlar vefat edenler için agliyor, halbuki geride kalanlar kendileri için aglamali. Aglayip sizlamanin ahirette bir faydasi yok. Çocuklari ve torunlari olarak eger Allah’in ve Peygamberin razi olacagi bir hayati yasarsak, yasam tarzimizi onlarin belirledigi bir hayati içsellestirirsek hem kendi ahiretteki durumumuza hem de onun ahiretteki durumuna yardimci oluruz. Eger bu sekilde yasamiyorsak oturup halimize aglamaliyiz.
Dedemle her ne kadar çok vakit geçiremesem de insanlarin onu hep hayirla yad ettigini, onun faziletinden bahsettiklerini gördüm. Onun iyiliginden, takvasindan bahsederlerdi, insanlar içinde bir agirligi vardi. Dedem hatasiyla sevabiyla bir hayat yasayip imtihanini tamamladi. Hayattayken çok sikinti da çekti. Rabbim çektigi sikintilari günahlarina kefaret eylesin. Huzuruna temiz bir sekilde alsin. Dedem bakildiginda Allah’i hatirlatan biriydi, biz onu bu sekilde ahirete ugurladik. Insallah Rabbim de onu bu sekilde huzuruna kabul eder.
Geride kalanlar kendilerini sadaka-i cariye olarak görmeli ve kendilerini düzelterek Allah’in razi olacagi bir hayati yasamali. Bu olay bizleri Allah’a daha fazla yaklastirmali, kul oldugumuzun farkindaligini artirmali. Ölümler ‘check-up’ misali gibidir. Hastaneye gidip bastan asagi nasil kontrol yapiyorsak, bir ölüm olayini duydugumuzda da bütün niyetlerimizi ve amellerimizi kontrol etmeliyiz. Eksik yanlarimizi tamamlama firsati veren Rabbimize hamd ederek kendimizi düzeltmeliyiz. Bu sekilde davranirsak hem geride kalanlar için hem vefat edenler için daha hayirli olur. Rabbim bizlere geregi gibi yasayanlardan olmayi nasip etsin.